STUDENCI I ABSOLWENCI WYDZIAŁU ORAZ DOKTORATY I HABILITACJE

Kazimierz Kolbiński, Marek Lepa

W życiu każdej wyższej uczelni znamiennym czynnikiem kształtującym jej oblicze jest postawa młodzieży studiującej. Dlatego też W poniżej przedstawionym opracowaniu uwypuklone zostały główne problemy związane ze środowiskiem studenckim i formami działalności organizacji młodzieży studiującej, sytuacją ekonomiczną, liczbą studentów ich składem społecznym itp.

DANE ILOŚCIOWE DOTYCZĄCE STUDENTÓW I ABSOLWENTÓW

W chwili rozpoczęcia roku akademickiego 1915/1916 liczba studentów elektryków wynosiła 45 mężczyzn i 1 kobieta (!). W roku 1918/1919 liczba studentów elektryków wzrosła do 208 mężczyzn i 13 kobiet. Następne lata przyniosły dość duże zmiany. W listopadzie (7.XI) 1918 roku senat Uczelni zawiesia zajęcia i studenci wstępują do wojska, aby bronić granic odradzającej się Polski. Po ponownym uruchomieniu Politechniki na jesieni w 1919 r. zarejestrowano na Wydziale 180 mężczyzn i 10 kobiet. Byli to głównie studenci urlopowani z wojska na studia.
W roku 1920 I semestr dla studentów urlopowanych został uruchomiony W czasie późniejszym, bo dopiero w lutym. W roku akademickim 1920/1921 zarejestrowano 347 elektryków (12 kobiet). W następnych latach wzrastają liczby url6powanych z wojska, przybywają nowe roczniki absolwentów szkół średnich, powodując wzrost liczby studentów elektryków. W roku 1939 na Wydziale Elektrycznym studiuje 857 osób.
Pierwszego września 1939 r. pierwsze bomby niemieckie padają na Warszawę. Wielu studentów i pracowników Politechniki stanęło do obrony Ojczyzny. Politechnika przestaje istnieć. Dopiero 1 kwietnia 1942 r. Niemcy zezwalają na uruchomienie Państwowej Wyższej Szkoły Technicznej (PWST). Do szkoły zgłosiło się łącznie 2907 osób, W tej liczbie 763 studentów Politechniki, 495 maturzystów szkól zawodowych oraz uczniów ostatnich klas szkól zawodowych.
 

W PWST uruchomiony został Wydział Elektryczny z oddziałem energetycznym i telekomunikacyjnym. Tajne nauczanie realizowało pełny program studiów Wydziału Elektrycznego Politechniki. W owym czasie naukę kontynuowało kilkuset studentów elektryków (dokładnej liczby nie można w chwili obecnej ustalić).
Wielu studentów znalazło się w szeregach konspiracji, by w olbrzymiej większości w sierpniu 1944 r. wziąć udział w Powstaniu Warszawskim.

5 lutego 1944 r. w wyzwolonym Lublinie rozpoczął pracę Wydział Elektro-Mechaniczny. W końcu marca 1944 r. było na tym Wydziale 388 studentów.
Rok akademicki 1945/1946 rozpoczęła Politechnika już w Warszawie. Wydział liczył 277 studentów, których liczba do 1951 r. (wtedy to wyodrębnił się Wydział Łączności) wzrosła do 1546. W roku akademickim 1954/1955 na Wydziale Elektrycznym studiowało 911 studentów, w roku akademickim 1974/1975 - 2295, w roku 1980 - 1557.

 
W latach 1916-1939 na I rok studiów Wydziału Elektrycznego przyjmowano do 100 studentów, w latach pięćdziesiątych 160-200 osób, w roku akademickim 1974/1975 ok. 400 osób, a w roku akademickim 1980/ /1981 — 269 osób.
Pierwsze dyplomy inżyniera elektryka otrzymało w roku 1921 sześciu studentów Wydziału Elektrycznego: Władysław Demel, Antoni Giger, Janusz Groszkowski, Adolf Morawski, Jerzy Roman i Władysław Waśkowski. Dwóch z tych absolwentów zostało profesorami Politechniki: prof. Janusz Groszkowski - elektronik - po II wojnie światowej Prezes Polskiej Akademii Nauk w latach 1962-1971 i prof. Adolf Morawski - od 1937 r. profesor Urządzeń Elektrycznych - zginął w Katyniu. Jerzy Roman był asystentem, a następnie adiunktem w Katedrze Maszyn Elektrycznych do 1939 r.
W Polsce odrodzonej, po 1918 r., brakowało sił technicznych do budowy przemysłu i energetyki i z chwilą, gdy pierwsi inżynierowie elektrycy zaczęli opuszczać Politechnikę, natychmiast wchłaniały ich powstające fabryki i rozbudowująca się energetyka.

Liczba absolwentów w latach 1921-1939 wahała się od 6 w r. 1921 do 14 w roku akademickim 1932/1933 i 68 w roku akademickim 1938/1939. Łącznie do 1939 r. Wydział ukończyło z tytułem inżyniera elektryka 931 studentów. Rys. 5.1-5.6 obrazują grupy absolwentów z profesorami Wydziału w różnych latach przed II Wojną Światową. W latach dwudziestych studiował jeden z pierwszych obcokrajowców na Wydziale Elektrycznym - Jugosłowianin Dluzo Jager, a w latach trzydziestych m. in. Turek, Szukri Rustembejli.
W latach 1915-1939 Politechnikę ukończyło 5941 studentów (w tym 931 elektryków), a np. w latach 1945-1954  - 8421 studentów (w tym 1719 elektryków). Po II Wojnie Światowej kończyło Wydział rocznie kilkudziesięciu absolwentów. Dopiero od 1952 r. opuszcza mury uczelni co roku od 100 do 150 absolwentów Wydziału (ale np. w 1952 r. - 302 absolwentów).

Istniejący od 1924 r. na Wydziale Elektrycznym Oddział Telekomunikacji (do 1934 r. nazywany Oddziałem Prądów Słabych i Radiotechniki), opuściło do 1939 r. ok. 100 pierwszych absolwentów.

Po wojnie wielu absolwentów Wydziału kończyło Oddział Telekomunikacji. W latach 1945—1951 było ich ok. 100. Natomiast Oddział Elektrotechniki Medycznej, utworzony w roku akademickim 1945/1946, ukończyło do 1951 r. około 10 absolwentów. (W dniu 1.10.1951 r. wydzielił się z byłych Oddziałów Telekomunikacji, Elektrotechniki Medycznej, nowy „wydział - Wydział Łączności). Atmosfera Wydziału sprawiła, iż absolwenci chętnie utrzymują kontakt z pracownikami wydziału, między sobą, czy też współpracują w licznych organizacjach społeczno-politycznych. Częst też są zjazdy absolwentów Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej (rys. 5.7, 5.8).