Struktura Wydziału

Lata akademickie 1964/65 ÷ 1969/70

Struktura organizacyjna Wydziałach i Elektrycznego była w tym okresie kontynuacją struktury z lat wcześniejszych. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi były katedry, w większości z nich istniały zakłady. Kierownicy katedr podlegali bezpośrednio dziekanowi wybieranemu przez radę wydziału. Było tak w latach 1964/65 1968/69. tzn. do czasu, gdy weszła w życie nowelizacja ustawy o szkolnictwie wyższym z grudnia 1968 roku.
W roku akademickim 1965/66 Wydział Elektryczny obejmował 15 katedr.
Wykaz tych katedr i zakładów oraz kierowników tych jednostek zawiera tablica 2.1.

Tablica 2.1
Wykaz katedr i zakładów w roku akademickim 1965/66 [17]

L.p.	Katedra/Zakład	Kierownik
1	Katedra Matematyki „D” — Zakład Matematyki — Zakład Geometrii Wykreślnej	doc. dr hab. Jacek Wojtowicz doc. dr hab. Jacek Wojtowicz mgr inż. Stanisław Wocjan
2	Katedra Fizyki Ogólnej „A”	doc. Bogna Klarner
3	Katedra Elektrotechniki Teoretycznej	prof. Tadeusz Cholewicki
4	Katedra Aparatów Elektrycznych	prof. Jerzy Kryński
5	Katedra Elektrotermii	prof. dr Tadeusz Schwartz
6	Katedra Elektrowni i Elektroenergetyki — Zakład Elektrowni — Zakład Gospodarki Elektroenergetycznej	prof. Witold Szuman prof. Witold Szuman
7	Katedra Maszyn Elektrycznych — Zakład Teorii Maszyn Elektrycznych — Zakład Konstrukcji Maszyn Elektrycznych — Zakład Maszyn Elektrycznych Wielkich Mocy — Zakład Elektrotechniki Ogólnej	prof. dr Bolesław Dubicki prof. dr Bolesław Dubicki prof. dr Henryk S. Kozłowski prof. dr Władysław Latek dr inż. Eugeniusz Koziej
8	Katedra Materiałoznawstwa Elektrycznego — Zakład Kabli i Przewodów — Zakład Materiałoznawstwa Elektrycznego	prof. Kazimierz Kolbiński prof. Kazimierz Kolbiński
9	Katedra Miernictwa Elektrycznego — Zakład Miernictwa Elektrycznego — Zakład Budowy Przyrządów Pomiarowych	doc. Stefan Lebson doc. Stefan Lebson mgr inż. Wiesław Kłossowski
10	Katedra Napędów Elektrycznych	prof. Zdzisław Grunwald
11	Katedra Sieci i Układów Elektroenergetycznych — Zakład Układów Elektroenergetycznych — Zakład Zabezpieczeń i Automatyki Electroenergetycznej — Zakład Statyki i Sieci Elektroenergetycznych	prof. Włodzimierz Szumilin prof. Włodzimierz Szumilin prof. dr Józef Żydanowicz dr inż. Zygmunt Konarzewski
12	Katedra Techniki Świetlnej — Zakład Fotometrii — Zakład Urządzeń Oświetleniowych	prof. Tadeusz Oleszyński prof. Tadeusz Oleszyński
13	Katedra Trakcji Elektrycznej — Zakład Elektryfikacji Kolej — Zakład Elektryfikacji Transportu Miejskiego	prof. Zygmunt Figurzyński prof. Zygmunt Figurzyński prof. dr Jan Podoski
14	Katedra Wysokich Napięć — Zakład Przepięć i Ochrony Przepięciowej — Zakład Wyładowań i Izolacji Wysokonapięciowej	prof. dr Janusz Lech Jakubowski prof. dr Janusz Lech Jakubowski doc. dr Janusz L. Maksiejewski
12	Katedra Podstaw Elektroniki i Automatyki	doc. dr hab. Tadeusz Kaczorek

Ponadto, jako oddzielna jednostka organizacyjna prowadzone było Studium Podyplomowe Automatyki Urządzeń Energetycznych. Kierownikiem Studium był prof. Witold Szuman.
Łącznie było zatrudnionych na wydziale 175 osób, w tym pracowników o-dydaktycznych 135 osób (69%). Liczba studiujących na wydziale wy- :088 osób. Na jednego zatrudnionego przypadało statystycznie 6,22 studiującego zaś na jednego pracownika naukowo-dydaktycznego 8,06 studiującego.

Na rys. 2.1 przedstawiono strukturę organizacyjną wydziału w latach 1964/65-1968/69.

W 1966 roku została włączona do Politechniki Warszawskiej Wieczorowa Szkoła Inżynierska ze swoimi czterema wydziałami: Mechanicznym, Budowlanym, Geologii i Elektrycznym. Szkoły inżynierskie tworzone w latach 1948-50 w dużej mierze spełniły już swoje zadanie przygotowania znacznej liczby inżynierów dla potrzeb odbudowującego się po II Wojnie Światowej przemysłu. W wyniku wcielenia Wydziału Elektrycznego WSI do Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej znacznie wzrosła liczba studentów. Jednocześnie w tymże 1966 roku minister Szkolnictwa Wyższego powiadomił Politechnikę Warszawską o utworzeniu na Wydziale Elektrycznym (szesnastej) Katedry Elektrotechnik Przemysłowej i mianował jej kierownika: prof. Tadeusza Żarneckiego, dotychczasowego rektora WSI.

Po okresie reorganizacyjnym wydział w roku akademickim 1967/68 składał się z katedr i wchodzących w ich skład zakładów jak w roku akademickim 1965/66 (patrz tablica 2.1) z następującymi uzupełnieniami:

Tablica 2.2

Uzupełnienia i zmiany, rok akademicki 1967/68 [18]

L.p.	Katedra/Zakład	Kierownik
1	Katedra Elektrotechniki Przemysłowej	prof. Tadeusz Żarnecki
2	Katedra Układów Elektroenergetycznych (bez zmian) — nowy Zakład Sieci Elektroenergetycznych	prof. Włodzimierz Szumilin prof. Tadeusz Kahl
3	Katedra Wysokich Napięć — Zakład Przepięć i Ochrony Przepięciowej	doc. dr Antoni T. Roguski prof. dr Janusz L. Jakubowski

Ponadto jako oddzielne jednostki organizacyjne prowadzone były:

- Studium Zawodowe dla Pracujących - Zaoczne - kierownik adj. dr Andrzej Au.

- Studium Podyplomowe Automatyki Urządzeń Energetycznych - kierownik prof. Tadeusz Kahl.
Łącznie zatrudnionych na wydziale było 267 osób, w tym pracowników naukowo-dydaktycznych 196 osób (73,4%). W tym czasie liczba studiujących wydziale wynosiła 1611 osób. Na jednego zatrudnionego przypadało statystycznie 6,03 studiującego, zaś na jednego pracownika naukowo-dydaktycznego 8,22 studiującego.
W stosunku do roku akademickiego 1965/66 zatrudnienie na wydziale wzrosło o 12,0%, zaś liczba studiujących o 48,7%. Liczba pracowników naukowo-dydaktycznych powiększyła się o 32 osoby (19,5%). Liczba pracowników administracyjnych na wydziale pozostała taka sama jak w roku akademic1965/66, tj. 5 osób [16].
W 1968 roku rada wydziału powołała 4 komisje do spraw przewodów doktorskich, przewodniczącymi tych komisji zostali: prof. J. Kryński, prof. T. Kahl, prof. T. Schwartz, doc. S. Lebson.
- Po wspomnianej już nowelizacji ustawy o szkolnictwie wyższym z grudnia rektor Politechniki Warszawskiej, za zgodą ministra, powołał w maju 1968 roku na jedną kadencję nowego dziekana Wydziału Elektrycznego oraz czterech prodziekanów.
Na pierwszym posiedzeniu rady wydziału pod przewodnictwem nowego dziekana podał on do wiadomości rodzaje i skład osobowy komisji wydziałowych.

Strukturę organizacyjną wydziału w roku akademickim 1969/70 przedstawiono na rys 2.2.

Na posiedzeniu rady wydziału w dniu 10 grudnia 1969 r. poświęconym reorganizacji Wydziału Elektrycznego, Rektor Politechniki Warszawskiej prof. mgr inż. Antoni Kiliński omówił założenia organizacyjne instytutów, projektu statutu instytutu oraz przedstawił projekt utworzenia na Wydziale Elektrycznym pięciu instytutów.

Lata akademickie 1970/71 ÷ 1989/90

Od roku akademickiego 1970/71 nastąpiła zasadnicza zmiana struktury organizacyjnej wydziałów Politechniki Warszawskiej. Na podstawie Zarządzenia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, prof. dr hab. Henryka Jabłońskiego, z dnia 27 lipca 1970 roku [18] oraz Zarządzenia Nr 19 Rektora Politechniki Warszawskiej z dnia 20 sierpnia 1970 roku, prof. dr hab. Mieczysława Lubińskiego zostało powołane na Wydziale Elektrycznym pięć instytutów:

1. ELEKTOENERGETYKI,
2. ELEKTROTECHNIKI TEORETYCZNEJ I MIERNICTWA ELEKTRYCZNEGO,
3. MASZYN ELEKTRYCZNYCH,
4. STEROWANIA I ELEKTRONIKI PRZEMYSŁOWEJ,
5. WYSOKICH NAPIĘĆ.
Instytuty zostały utworzone w wyniku połączenia:
1. Instytut Elektroenergetyki (IEn) - katedr: Sieci i Układów Elektroenergetycznych, Elektrowni i Gospodarki Elektroenergetycznej, Elektrotermii, Techniki Świetlnej.
2. Instytut Elektrotechniki Teoretycznej i Miernictwa Elektrycznego (IETME)

- katedr: Elektrotechniki Teoretycznej, Miernictwa Elektrycznego.
3. Instytut Maszyn Elektrycznych (IME) — katedr: Maszyn Elektrycznych, Trakcji Elektrycznej, Elektrotechniki Przemysłowej oraz zakładu Geometrii Wykreślnej z katedry Matematyki „D” i zakładu Elektromechanicznych Urządzeń Sanitarnych i Wodnych z Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej.
4. Instytut Sterowania i Elektroniki Przemysłowej (ISEP) — katedr: Napędu Elektrycznego, Podstaw Elektroniki i Automatyki.
5. Instytut Wysokich Napięć (IWN) — katedr: Wysokich Napięć, Aparatów Elektrycznych, Materiałoznawstwa Elektrycznego.

Instytuty otrzymały jednobrzmiące statuty [19] nadane im 12 maja 1971 roku przez rektora Politechniki Warszawskiej. Załącznik do każdego statutu okreśał nazwy zakładów wchodzących w skład danego instytutu. Ponadto stanowił o utworzeniu w każdym z nich: laboratorium instytutu, biblioteki instytutu zespołu ekonomiczno-administracyjnego instytutu.
Wykaz utworzonych instytutów i wchodzących w ich skład zakładów zawiera tablica 2.3.
Ponadto wydział współpracował w zakresie dydaktyki z dwoma instytutami międzywydziałowymi, a mianowicie z Instytutem Matematyki oraz z Instytutu Fizyki.
Strukturę organizacyjną wydziału w latach akademickich 1970/71 - 1981/82 przedstawiono na rys. 2.3 i 2.4, zaś w latach akademickich 1982/83 ÷ 1986/87 na rys. 2.5.

Tablica 2.3
Wykaz instytutów i zakładów w roku akademickim 1970/71

L.p.	Instytuty i zakłady	Dyrektor/kierownik
1	ELEKTROENERGETYKI 1.1. Zakład Elektrowni i Gospodarki Elektroenergetycznej 1.2. Zakład Sieci i Systemów Elektroenergetycznych 1.3. Zakład Elektrotermii 1.4. Zakład Techniki Świetlnej	prof. T. Kahl doc. dr hab. T. Bełdowski doc. dr hab. S. Bernas prof. dr T. Schwartz prof. T. Oleszyński
2	ELEKTROTECHNIKI TEORETYCZNEJ I MIERNICTWA ELEKTRYCZNEGO 2.1. Zakład Elektrotechniki Teoretycznej 2.2. Zakład Miernictwa Elektrycznego	prof. T. Cholewicki prof. T. Cholewicki dr. S. Lebson
3	MASZYN ELEKTRYCZNYCH 3.1. Zakład Maszyn Elektrycznych 3.2. Zakład Trakcji i Urządzeń Elektrycznych 3.3. Zakład Podstaw Konstrukcji i Geometrii Wykreślnej	prof. dr B. Dubicki prof. dr W. Latek prof. Z. Figurzyński doc. dr Roman Matla
4	STEROWANIA I ELEKTRONIKI PRZEMYSŁOWEJ 4.1. Zakład Sterowania 4.2. Zakład Elementów Automatyki i Automatyki Napędu 4.3. Zakład Elektroniki Przemysłowej	doc. dr hab. T. Kaczorek doc. dr hab. T. Kaczorek prof. Z. Grunwald doc. dr H. Tunia
5	WYSOKICH NAPIĘĆ . (bez podziału na zakłady)	. doc. dr Z. Ciok

W omawianym okresie 1970÷ 1990 powstały nowe zakłady. W Instytucie Maszyn Elektrycznych w roku 1973 powstał Zakład Elektrycznych Maszynowych Elementów Automatyki, którego kierownikiem został prof. dr hab. Jerzy Owczarek. W tym samym Instytucie Zakład Podstaw Konstrukcji i Geometrii Wykreślnej przekształcony został na Zakład Konstrukcji Urządzeń Elektrycznych pod tym samym kierownictwem doc. dr Romana Matli.
W Instytucie Elektroenergetyki w roku akademickim 1979/80 powstał Zakład Elektroenergetycznej Automatyki Zabezpieczeniowej, którego kierownikiem został doc. dr. Marian Namiotkiewicz.
Należy jeszcze odnotować, dla zachowania ciągłości obrazu struktur wydziałowych, że w roku akademickim 1990/91 nazwa Instytutu Wysokich Napięć została zmieniona na Instytut Wielkich Mocy i Wysokich Napięć i jednocześnie utworzone zostały w nim cztery zakłady a mianowicie:

- Techniki Wielkich Mocy — kierownik prof. dr. hab. Jan Maksymiuk

- Techniki Wysokich Napięć — kierownik prof. dr hab. Zdobysław Flisowski

- Elektrofizyki — kierownik prof. dr hab. Zbigniew Ciok

- Energetyki i Techniki Jądrowej — kierownik prof. dr hab. Zdzisław Celiński

Inne komórki organizacyjne, które istniały bądź powstały w latach
1970 ÷ 1990, omówiono w części poświęconej poszczególnym instytutom.

Kończąc opis struktury wydziału w latach 1965 ÷ 1990 należy zauważyć, że likwidacja katedr i włączenie po kilka z nich wraz z obsadą oraz zadaniami w strukturę instytutową było jednym z działań mających na celu centralizację zarządzania uczelnią i wydziałem. Poprzednio kierownicy katedr reprezentowali poszczególne dyscypliny techniczne i naukowe, a katedry stanowiły strukturę poziomą pod bezpośrednim kierownictwem dziekana.
W strukturze instytutowej kierownicy katedr stali się, i to nie wszyscy, kierownikami zakładów podlegając kierownikowi instytutu, a dopiero pośrednio dziekanowi.
Rada wydziału pozostała wprawdzie zgromadzeniem równouprawnionych samodzielnych pracowników naukowych wydziału, lecz reprezentanci poszczególnych zakładów byli krępowani w szeregu sprawach ustaleniami swojego bezpośredniego zwierzchnictwa, tj. kierownictwa instytutu. Jednocześnie w pewnych okresach kompetencje rady wydziału zostały z mocy ustawy ograniczone, np.: rada nie mogła podejmować uchwał wiążących dla dziekana.
Powstała pionowa struktura zarządzania wydziałem: dziekan, dyrektor instytutu, kierownik zakładu.
Utworzenie instytutów było argumentowane mocno w tym okresie akcentowanym poglądem, że najbardziej efektywnym sposobem skutecznego działania jest praca zespołowa, a znaczące efekty naukowe mogą być osiągane jedynie dużych zespołach, jakimi są instytuty.
Nie negując potrzeby - w wielu przypadkach - pracy zespołowej, należy jak zauważyć, że w dążeniu do utworzenia możliwie niewielkiej liczby instytutów zostały połączone w kilku przypadkach w jednym instytucie katedry- zdecydowanie różnym profilu.
Do naczelnych zadań uczelni jak i wydziału należy jednak kształcenie. W rezultacie powstał pewien dualizm: z jednej strony struktura organizacyjna wydziału złożonego z instytutów, a z drugiej strony podział na kierunki kształcenia nie w pełni pokrywające się z formalnym, administracyjnym podziałem na instytuty (patrz rozdział 6).

Innym następstwem utworzenia instytutów było znaczne zwiększenie liczby pracowników administracyjnych na wydziale.
Strukturę organizacyjną wydziału w latach akademickich 1987/88 ÷ 1989/90 przedstawiono na rys. 2.6.