Biografia Edwarda Potempskiego opublikowana w Słowniku Biograficznym Polskiej Akademii Nauk w 1983.

 

 

 

 

Wikipedia - PBD sample entry

można również po japońsku

 

Compact description of Edward Potempski life and his social and professional achievements published in "Polish Biographical Dictionary" issued by Polish Academy of Sciences in 1983.

 

 

 

 

Polish Biographical Dictionary

Polski Słownik Biograficzny

Tom XXVII/4, zeszyt 115, wydanie PAN 1983

 

Potempski Edward, krypt. E. P. (1876-1936)
inżynier mechanik i inżynier elektryk. Ur. 27 III w Warszawie, był synem Hieronima, inżyniera,  i Marii z Konopków.
Ukończył gimnazjum w Kijowie (1894), a następnie uzyskał stopień inżyniera mechanika na politechnice w Rydze (1902), gdzie należał do akademickiej korporacji  <Arkonia>; dyplom inżyniera elektryka otrzymał na politechnice w Karlsruhe (1903). W latach studenckich zajmował się kompozycją szachową układał zadania problemowe (przeważnie tzw. trzychodówki), które były publikowane i nagradzane w „Kurierze Warszawskim”. Po powrocie do Warszawy POTEMPSKI rozpoczął pracę zawodów.; przy budowie miejskiej sieci telefonicznej, potem kierował montażem urządzeń centrali telefonicznej Towarzystwa Akcyjnego <Cedergren> i pracował tam do r. 1906. Następnie został zastępcą dyrektora technicznego budowy pierwszej polskiej fabryki żarówek <Cyrkom> w Warszawie, która rozpoczęła produkcje żarówek z włóknem wolframowym (zamiast dotychczas stosowanego włókna węglowego). W I. 1911-16 pełnił funkcję dyrektora technicznego tej fabryki.
Podczas rewolucji 1905-7 r. Potempski uczestniczył w walce o szkolę polską. Od r. 1906 był członkiem zarządu Towarzystwo Kursów Naukowych w Warszawie, przekształconego później w Wolną Wszechnicę Polską. W tym czasie działa w Towarzystwo Kultury Polskiej. Należał do czołowych działaczy Zjednoczenia Postępowego Polskiego w Warszawie. W czasie pierwszej wojny światowej był członkiem Komitetu Obywatelskiego m. st. Warszawy i z Jego ramienia pełnił funkcję przewodniczącego i zastępcy kilku sekcji w Wydziale Pomocy dla Ludności, członkiem prezydium Klubu Demokratycznego, prezesem Towarzystwo Czytelni m. st. Warszawy, członkiem rzeczywistym Towarzystwo Biblioteki Publicznej w Warszawie.
W 1. 1917-20 Potempski przebywał w Chlewiskach kolo Szydłowca (Zagłębie Staropolskie), gdzie zarządzał dużymi posiadłościami przemysłowo-rolniczymi (kopalnia rudy, huta, folwarki, lasy). W 1. 1920-4 ponownie pracował jako dyrektor techniczny fabryki Cyrkom i na tym stanowisku, podobnie jak i w poprzednim okresie, przyczynił się znacznie do jej rozwoju. Po przekształceniu w r. 1926 Cyrkonu w Zjednoczoną Fabrykę Żarówek „Tungsram” Potempski wchodził do jej zarządu aż do śmierci. W I. 1924—30 był dyrektorem technicznym centrali największego wówczas w kraju przedsiębiorstwa maszyn elektrycznych Polskich Zakładów Elektrycznych  <Brown-Boveri> w Warszawie, następnie dyrektorem Polskiego Związku Przedsiębiorstw Elektrotechnicznych, a w ostatnich latach życia kierował działem propagandy i taryf w Elektrowni Miejskiej w Warszawie.
Jednocześnie, od r. -1921, Potempski prowadził na Politechnice Warszawskiej wykłady z dziedziny oświetlenia elektrycznego, akumulatorów i prostowników. W szczególności zajmował się zagadnieniami techniki świetlnej. Na temat oświetlenia elektrycznego opublikował wiele artykułów, ni in. w „Przeglądzie Technicznym”, „Przeglądzie Elektrotechnicznym”, „Rzemiośle” i w wydawnictwie czeskim pt. „Elektrotechnika y Polsku” (Praha 1933). Wygłosił wiele odczytów i referatów, m. in. w i. 1929 i 193 i na akademiach ku czci wynalazcy żarówki T. Edisona. Był członkiem komitetu redakcyjnego działu „Elektrotechnika” w „Przeglądzie Technicznym” (1915—16) i czasopisma „Światło i Siła” (1930-1). Potempski był współzałożycielem i działaczem Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP). Współuczestniczył w pracach nad normalizacją żarówek. Brał udział w przygotowaniach i obradach pierwszego wspólnego zjazdu przedstawicieli SEP i Elektrotechnicznego Związku Czechosłowackiego w Warszawie (1933). Działał w Stowarzyszeniu Techników Polskich. Był m. in. prezesem zarządu Organizacji Gospodarki Świetlnej, prezesem rady nadzorczej Małopolskiej Fabryki Żarówek <Żareg> we Lwowie, członkiem rady Polskiego Związku Przedsiębiorstw Elektrotechnicznych, sędzią handlowym przy Sądzie Okręgowym w Warszawie. Od r.  29 piastował mandat radnego m. st. Warszawy. Byt członkiem Kola Filistrów korporacji Arkonia W Warszawie i Związku akademików Gdańskich „Wisła” oraz sekretarzem Związku Filistrów „Welecji”. Potempski zmarł nagle, w czasie polowania, na udar serca 21 IX 1936 W  Cieślach powiecie Płockiem, pochowany został w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 187-6-9/10).
Z małżeństwa (od r. 1907) z Janiną z Wawrzynowiczów Potempska. Potempski pozostawił córki: Marię (nr. 1909), zamężną Świerszcz, pracownika Instytutu Cukrowniczego, i Stefanię (ur. 1912), zamężną Mściwujewską, technika rentgenologa, oraz syna Stanisława (ur. 1921) inżyniera elektryka, projektanta i rzeczoznawcę instalacji i urządzeń elektrycznych.
Brat Potempskiego Wacław (1871—1929), inżynier mechanik, absolwent politechniki w Rydze, był pracownikiem wydziału budownictwa magistratu in. sł. Warszawy, od r. 1924 zaś kierownikiem biura Polskiego Związku Przedsiębiorstw Elektrotechnicznych w Warszawie.