Artykuł upamiętniający 100-lecie urodzin  Edwarda Potempskiego opublikowana w Przeglądzie Elektrotechnicznym w 1976 r.

 

 

 

 

 

Przegląd Elektrotechniczny 1976

 

An article published in "Przegląd Elektrotechniczny" commemorating 100 years of birth of Edward Potempski presenting in short his life and his social and professional achievements.

 

 

 

 

 

 

Przegląd Elektrotechniczny

rok LII, 4/1976

 

sylwetki zasłużonych elektryków
Inż. EDWARD POTEMPSKI
(1876—1936)

 

Edward Potempski urodził się 27 marca 1876 r. w Warszawie, gimnazjum ukończył w Kijowie (1894), stopień inżyniera mechanika uzyskał na politechnice w Rydze (1902), po czym na politechnice w Karlsruhe otrzymał tytuł inżyniera elektryka (1903). Po powrocie do Warszawy inż. E. Potempski rozpoczął pracę zawodową przy budowie miejskiej sieci telefonicznej, a później kierował robotami przy urządzaniu centralnej stacji telefonów Towarzystwa Akcyjnego „Cedergren" gdzie pracował do roku 1906. Następnie został zastępcą dyrektora technicznego budowy pierwszej polskiej fabryki żarówek CYRKON, która rozpoczęła produkcję żarówek z włóknem wolframowym, zamiast dotychczas stosowanego włókna węglowego. W latach 1911 1916 oraz 1920 1924 pełnił funkcję dyrektora technicznego tejże fabryki, wnosząc wielki wkład pracy w jej rozwój. Gdy w 1926 r. fabryka CYRKON została przekształcona na Zjednoczoną Fabrykę żarówek TUNGSRAM, inż. E. Potempski pozostał do końca życia członkiem jej zarządu.
W latach 1917
1920 inż. E. Potempski przebywał ze względów rodzinnych w Chlewiskach k. Szydłowca (rejon Zagłębia Staropolskiego w Górach Świętokrzyskich), gdzie zarządzał dużymi posiadłościami przemysłowo-rolniczymi (kopalnia rudy, huta, folwarki i lasy), wykazując w trudnych warunkach wojennych duże zdolności organizacyjne i umiejętność postępowania z pracownikami.
W latach 1924— 1930 był dyrektorem technicznym centrali największego wówczas w kraju przedsiębiorstwa maszyn elektrycznych Polskich Zakładów Elektrycznych BROWN-BOWERI, następnie dyrektorem Polskiego Związku Przedsiębiorstw Elektrotechnicznych, a w ostatnich latach życia kierował działem propagandy i taryf w Elektrowni Miejskiej w Warszawie.
Oprócz pracy zawodowej inż. E. Potempski prowadził na Politechnice Warszawskiej (od roku 1921 aż do śmierci) wykłady z dziedziny oświetlenia elektrycznego, akumulatorów i prostowników. Zapisał się w pamięci szerokiej rzeszy przyszłych elektryków jako wielki przyjaciel młodzieży.
Inż. Edward Potempski wykazywał od lat młodzieńczych wszechstronne zainteresowania. Między innymi w latach 1894-1900 zajmował się kompozycją szachową, układając zadania problemowe (przeważnie trzychodówki), które były publikowane i nagradzane w „Kurierze Warszawskim”. Brał udział w życiu akademickiej korporacji „Arkonia” w Rydze, pozostał czynnym członkiem jej Koła Filistrów w Warszawie, a także Koła Filistrów Związku Akademików Gdańskich „Wisła”. Był również działaczem wielu instytucji, organizacji społecznych i stowarzyszeń, jak Stowarzyszenie Techników Polskich (członek rady, zarządu i sekretarz sądu koleżeńskiego). Polski Związek Przedsiębiorstw Elektrotechnicznych (członek rady), Małopolska Fabryka żarówek ŻAREG we Lwowie (prezes rady nadzorczej), Organizacja Gospodarki Świetlnej (prezes zarządu), Polski Związek Przemysłowców Metalowych, Szkoła Dokształcająca Zawodowa dla Monterów Elektryków przy Muzeum Przemysłu I Techniki (członek rady opiekuńczej), Sąd Okręgowy w Warszawie (sędzia handlowy). Był też członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma
„Światło i Siła”, autorem wielu publikacji na temat oświetlenia elektrycznego w „Przeglądzie Technicznym”, „Przeglądzie Elektrotechnicznym” i „Rzemiośle”, oraz w wydawnictwie czeskim pt. „Elektrotechnika y Polsku” (Praha 1933). Opracował I wygłosił sporo odczytów i referatów, zwłaszcza o produkcji żarówek i technice oświetleniowej m.in. na akademiach ku czci wynalazcy żarówki Tomasza Edisona w latach 1929 I 1931.
Inż. Edward Potempski był współzałożycielem i czynnym działaczem Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP) jako długoletni członek komisji rewizyjnej Zarządu Głównego SEP, przewodniczący Komisji Lamp Elektrycznych Polskiego Komitetu Elektrotechnicznego, a potem Komisji żarówek Centralnej Komisji Normalizacji Elektrotechnicznej SEP, członek zarządu Biura Oświetleniowego SEP oraz Polskiego Komitetu Oświetleniowego SEP. Współuczestniczył w pracach nad normalizacją żarówek. Podczas pierwszego wspólnego zjazdu elektryków polskich i czeskich SEP i ESC w Warszawie (1933) przewodniczył obradom sekcji oświetlenia i jako członek komitetu wystawy elektrotechnicznej patronował urządzeniu stoiska fabryk żarówek polskich.