|
||
Struktura Wydziału | ||
Lata akademickie 1964/65 ÷ 1969/70
Struktura organizacyjna Wydziałach i Elektrycznego
była w tym okresie kontynuacją struktury z lat wcześniejszych. Podstawowymi
jednostkami organizacyjnymi były katedry, w większości z nich istniały
zakłady. Kierownicy katedr podlegali bezpośrednio dziekanowi wybieranemu przez
radę wydziału. Było tak w latach
1964/65
1968/69. tzn. do czasu, gdy weszła w życie
nowelizacja ustawy o szkolnictwie wyższym z grudnia 1968 roku.
W roku akademickim 1965/66 Wydział Elektryczny obejmował 15 katedr.
Wykaz tych katedr i zakładów oraz kierowników tych jednostek zawiera tablica
2.1.
Tablica 2.1
Wykaz katedr i
zakładów w roku akademickim 1965/66 [17]
L.p. |
Katedra/Zakład |
Kierownik |
1 |
Katedra Matematyki „D” |
doc. dr hab. Jacek Wojtowicz doc. dr hab. Jacek Wojtowicz mgr inż. Stanisław Wocjan |
2 |
Katedra Fizyki Ogólnej „A” |
doc. Bogna Klarner |
3 |
Katedra Elektrotechniki Teoretycznej |
prof. Tadeusz Cholewicki |
4 |
Katedra Aparatów Elektrycznych |
prof. Jerzy Kryński |
5 |
Katedra Elektrotermii |
prof. dr Tadeusz Schwartz |
6 |
Katedra Elektrowni i Elektroenergetyki |
prof. Witold Szuman
prof. Witold Szuman |
7 |
Katedra Maszyn Elektrycznych |
prof. dr Bolesław Dubicki prof. dr Bolesław Dubicki prof. dr Henryk S. Kozłowski prof. dr Władysław Latek dr inż. Eugeniusz Koziej |
8 |
Katedra Materiałoznawstwa Elektrycznego
|
prof. Kazimierz Kolbiński prof. Kazimierz
Kolbiński |
9 |
Katedra Miernictwa Elektrycznego |
doc. Stefan Lebson doc. Stefan Lebson mgr inż. Wiesław Kłossowski |
10 |
Katedra Napędów Elektrycznych |
prof. Zdzisław Grunwald |
11 |
Katedra Sieci i Układów
Elektroenergetycznych — Zakład Statyki i Sieci Elektroenergetycznych |
prof. Włodzimierz Szumilin prof. Włodzimierz Szumilin
prof. dr Józef Żydanowicz dr inż. Zygmunt Konarzewski |
12 |
Katedra Techniki Świetlnej |
prof. Tadeusz
Oleszyński |
13 |
Katedra Trakcji Elektrycznej |
prof. Zygmunt
Figurzyński prof. dr Jan Podoski |
14 |
Katedra Wysokich Napięć |
prof. dr Janusz Lech Jakubowski prof. dr Janusz Lech Jakubowski doc. dr Janusz L. Maksiejewski |
12 |
Katedra Podstaw Elektroniki i Automatyki |
doc. dr hab. Tadeusz Kaczorek |
Ponadto, jako oddzielna jednostka organizacyjna prowadzone było Studium
Podyplomowe Automatyki Urządzeń Energetycznych. Kierownikiem Studium był prof.
Witold Szuman.
Łącznie było zatrudnionych na wydziale 175 osób, w tym pracowników
o-dydaktycznych 135 osób (69%). Liczba studiujących na wydziale wy-
:088
osób. Na jednego zatrudnionego przypadało
statystycznie 6,22 studiującego zaś na jednego pracownika naukowo-dydaktycznego
8,06 studiującego.
Na rys. 2.1 przedstawiono strukturę organizacyjną wydziału w latach 1964/65-1968/69.
W 1966 roku została włączona do Politechniki Warszawskiej Wieczorowa Szkoła Inżynierska ze swoimi czterema wydziałami: Mechanicznym, Budowlanym, Geologii i Elektrycznym. Szkoły inżynierskie tworzone w latach 1948-50 w dużej mierze spełniły już swoje zadanie przygotowania znacznej liczby inżynierów dla potrzeb odbudowującego się po II Wojnie Światowej przemysłu. W wyniku wcielenia Wydziału Elektrycznego WSI do Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej znacznie wzrosła liczba studentów. Jednocześnie w tymże 1966 roku minister Szkolnictwa Wyższego powiadomił Politechnikę Warszawską o utworzeniu na Wydziale Elektrycznym (szesnastej) Katedry Elektrotechnik Przemysłowej i mianował jej kierownika: prof. Tadeusza Żarneckiego, dotychczasowego rektora WSI.
Po okresie reorganizacyjnym wydział w roku akademickim 1967/68 składał się z katedr i wchodzących w ich skład zakładów jak w roku akademickim 1965/66 (patrz tablica 2.1) z następującymi uzupełnieniami:
Uzupełnienia i zmiany, rok akademicki 1967/68 [18]
L.p. |
Katedra/Zakład |
Kierownik |
1 |
Katedra Elektrotechniki Przemysłowej |
prof. Tadeusz Żarnecki |
2 |
Katedra Układów Elektroenergetycznych (bez zmian) |
prof. Włodzimierz Szumilin prof. Tadeusz Kahl |
3 |
Katedra Wysokich Napięć |
doc. dr Antoni T. Roguski prof. dr Janusz L. Jakubowski |
Ponadto jako oddzielne jednostki organizacyjne prowadzone były:
- Studium Zawodowe dla Pracujących - Zaoczne - kierownik adj. dr Andrzej Au.
-
Studium Podyplomowe Automatyki Urządzeń
Energetycznych - kierownik prof. Tadeusz Kahl.
Łącznie zatrudnionych na wydziale było 267 osób, w tym pracowników
naukowo-dydaktycznych 196 osób (73,4%). W tym czasie liczba studiujących
wydziale wynosiła 1611 osób. Na jednego zatrudnionego przypadało statystycznie
6,03 studiującego, zaś na jednego pracownika naukowo-dydaktycznego 8,22
studiującego.
W
stosunku do roku
akademickiego 1965/66 zatrudnienie na wydziale wzrosło o 12,0%, zaś liczba
studiujących o 48,7%. Liczba pracowników naukowo-dydaktycznych powiększyła się o
32 osoby (19,5%). Liczba pracowników administracyjnych na wydziale pozostała
taka sama jak w roku akademic1965/66, tj.
5
osób [16].
W 1968 roku rada wydziału powołała 4 komisje do spraw przewodów doktorskich,
przewodniczącymi tych komisji zostali: prof. J. Kryński, prof. T. Kahl, prof. T.
Schwartz, doc. S. Lebson.
-
Po wspomnianej już
nowelizacji ustawy o szkolnictwie wyższym z grudnia rektor Politechniki
Warszawskiej, za zgodą ministra, powołał w maju 1968 roku na jedną kadencję
nowego dziekana Wydziału Elektrycznego oraz czterech prodziekanów.
Na pierwszym posiedzeniu rady wydziału pod przewodnictwem nowego dziekana podał
on do wiadomości rodzaje i skład osobowy komisji wydziałowych.
Strukturę organizacyjną wydziału w roku akademickim 1969/70 przedstawiono na rys 2.2.
Na posiedzeniu rady wydziału w dniu 10 grudnia 1969 r. poświęconym reorganizacji Wydziału Elektrycznego, Rektor Politechniki Warszawskiej prof. mgr inż. Antoni Kiliński omówił założenia organizacyjne instytutów, projektu statutu instytutu oraz przedstawił projekt utworzenia na Wydziale Elektrycznym pięciu instytutów.
Lata akademickie 1970/71
÷
1989/90
Od roku akademickiego 1970/71 nastąpiła zasadnicza zmiana struktury organizacyjnej wydziałów Politechniki Warszawskiej. Na podstawie Zarządzenia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, prof. dr hab. Henryka Jabłońskiego, z dnia 27 lipca 1970 roku [18] oraz Zarządzenia Nr 19 Rektora Politechniki Warszawskiej z dnia 20 sierpnia 1970 roku, prof. dr hab. Mieczysława Lubińskiego zostało powołane na Wydziale Elektrycznym pięć instytutów:
1. ELEKTOENERGETYKI,
2. ELEKTROTECHNIKI TEORETYCZNEJ I MIERNICTWA ELEKTRYCZNEGO,
3. MASZYN ELEKTRYCZNYCH,
4. STEROWANIA I ELEKTRONIKI PRZEMYSŁOWEJ,
5.
WYSOKICH NAPIĘĆ.
Instytuty zostały utworzone w wyniku połączenia:
1. Instytut Elektroenergetyki (IEn) - katedr: Sieci i Układów
Elektroenergetycznych, Elektrowni i Gospodarki Elektroenergetycznej,
Elektrotermii, Techniki Świetlnej.
2. Instytut Elektrotechniki Teoretycznej i Miernictwa Elektrycznego (IETME)
-
katedr: Elektrotechniki Teoretycznej, Miernictwa Elektrycznego.
3. Instytut Maszyn Elektrycznych (IME)
— katedr: Maszyn
Elektrycznych, Trakcji Elektrycznej, Elektrotechniki Przemysłowej oraz zakładu
Geometrii Wykreślnej z katedry Matematyki „D” i zakładu Elektromechanicznych
Urządzeń Sanitarnych i Wodnych z Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej.
4. Instytut Sterowania i Elektroniki Przemysłowej (ISEP)
— katedr: Napędu
Elektrycznego, Podstaw Elektroniki i Automatyki.
5.
Instytut Wysokich Napięć (IWN) —
katedr: Wysokich Napięć, Aparatów
Elektrycznych, Materiałoznawstwa Elektrycznego.
Instytuty otrzymały jednobrzmiące statuty [19] nadane im 12 maja 1971 roku przez
rektora Politechniki Warszawskiej. Załącznik do każdego statutu okreśał nazwy
zakładów wchodzących w skład danego instytutu. Ponadto stanowił o utworzeniu w
każdym z nich: laboratorium instytutu, biblioteki instytutu zespołu
ekonomiczno-administracyjnego instytutu.
Wykaz utworzonych instytutów i wchodzących w ich skład zakładów zawiera tablica
2.3.
Ponadto wydział współpracował w zakresie dydaktyki z dwoma instytutami
międzywydziałowymi, a mianowicie z Instytutem Matematyki oraz z Instytutu
Fizyki.
Strukturę organizacyjną wydziału w latach akademickich 1970/71 - 1981/82
przedstawiono na rys. 2.3 i 2.4, zaś w latach akademickich 1982/83 ÷ 1986/87 na
rys. 2.5.
Tablica 2.3
Wykaz instytutów i zakładów w roku
akademickim 1970/71
L.p. |
Instytuty i zakłady |
Dyrektor/kierownik |
1 |
ELEKTROENERGETYKI |
prof. T. Kahl doc. dr hab. T. Bełdowski doc. dr hab. S. Bernas prof. dr T. Schwartz prof. T. Oleszyński |
2 |
ELEKTROTECHNIKI TEORETYCZNEJ I MIERNICTWA |
prof. T. Cholewicki prof. T. Cholewicki dr. S. Lebson |
3 |
MASZYN ELEKTRYCZNYCH |
prof. dr B. Dubicki prof. dr W. Latek prof. Z. Figurzyński doc. dr Roman Matla |
4 |
STEROWANIA I ELEKTRONIKI PRZEMYSŁOWEJ |
doc. dr hab. T. Kaczorek doc. dr hab. T. Kaczorek prof. Z. Grunwald doc. dr H. Tunia |
5 |
WYSOKICH NAPIĘĆ |
. |
W omawianym okresie 1970÷ 1990 powstały nowe
zakłady. W Instytucie Maszyn Elektrycznych
w roku 1973 powstał Zakład Elektrycznych
Maszynowych Elementów Automatyki, którego kierownikiem został prof. dr hab.
Jerzy Owczarek. W tym samym Instytucie Zakład Podstaw Konstrukcji i Geometrii
Wykreślnej przekształcony został na Zakład Konstrukcji Urządzeń Elektrycznych
pod tym samym kierownictwem doc. dr Romana Matli.
W Instytucie Elektroenergetyki w roku akademickim 1979/80 powstał Zakład
Elektroenergetycznej Automatyki Zabezpieczeniowej, którego kierownikiem został
doc. dr. Marian Namiotkiewicz.
Należy jeszcze odnotować, dla zachowania ciągłości obrazu struktur wydziałowych,
że w roku akademickim 1990/91 nazwa Instytutu Wysokich Napięć została zmieniona
na Instytut Wielkich Mocy i Wysokich Napięć
i jednocześnie utworzone zostały w nim
cztery zakłady a mianowicie:
- Techniki Wielkich Mocy — kierownik prof. dr. hab. Jan Maksymiuk
- Techniki Wysokich Napięć — kierownik prof. dr hab. Zdobysław Flisowski
- Elektrofizyki — kierownik prof. dr hab. Zbigniew Ciok
- Energetyki i Techniki Jądrowej — kierownik prof. dr hab. Zdzisław Celiński
Inne
komórki organizacyjne, które istniały bądź powstały w latach
1970 ÷ 1990, omówiono w części poświęconej poszczególnym instytutom.
Kończąc opis struktury
wydziału w latach 1965 ÷ 1990 należy zauważyć, że likwidacja katedr i włączenie
po kilka z nich wraz z obsadą oraz zadaniami w strukturę instytutową było jednym
z działań mających na celu centralizację zarządzania uczelnią i wydziałem.
Poprzednio kierownicy katedr reprezentowali poszczególne dyscypliny techniczne i
naukowe, a katedry stanowiły strukturę poziomą pod bezpośrednim kierownictwem
dziekana.
W strukturze instytutowej kierownicy katedr stali się, i to nie wszyscy,
kierownikami zakładów podlegając kierownikowi instytutu, a dopiero pośrednio
dziekanowi.
Rada wydziału pozostała wprawdzie zgromadzeniem równouprawnionych samodzielnych
pracowników naukowych wydziału, lecz reprezentanci poszczególnych zakładów byli
krępowani w szeregu sprawach ustaleniami swojego bezpośredniego zwierzchnictwa,
tj. kierownictwa instytutu. Jednocześnie w pewnych okresach kompetencje rady
wydziału zostały z mocy ustawy ograniczone, np.: rada nie mogła podejmować
uchwał wiążących dla dziekana.
Powstała pionowa struktura zarządzania wydziałem: dziekan, dyrektor instytutu,
kierownik zakładu.
Utworzenie instytutów było argumentowane mocno w tym okresie akcentowanym
poglądem, że najbardziej efektywnym sposobem skutecznego działania jest praca
zespołowa, a znaczące efekty naukowe mogą być osiągane jedynie dużych zespołach,
jakimi są instytuty.
Nie negując potrzeby - w wielu przypadkach - pracy zespołowej, należy jak
zauważyć, że w dążeniu do utworzenia możliwie niewielkiej liczby instytutów
zostały połączone w kilku przypadkach w jednym instytucie katedry-
zdecydowanie
różnym profilu.
Do naczelnych zadań uczelni jak i wydziału należy jednak kształcenie. W
rezultacie powstał pewien dualizm: z jednej strony struktura organizacyjna
wydziału złożonego z instytutów, a z drugiej strony podział na kierunki
kształcenia nie w pełni pokrywające się z formalnym, administracyjnym podziałem
na instytuty (patrz rozdział 6).
Innym następstwem
utworzenia instytutów było znaczne zwiększenie liczby pracowników
administracyjnych na wydziale.
Strukturę organizacyjną wydziału w latach akademickich 1987/88 ÷ 1989/90
przedstawiono na rys. 2.6.